از هر چه توبه کرده ام آقا، گذشت کن            بر این همه توسّـلِ بی جا، گـذشت کن

حبِّ گناه، مانده بر این، قـلبِ عاصِیَم            دارم فـقط به دل، غـمِ دنیا، گذشت کن

هر شب به صد بهـانه، به دنبالِ هیئتم            فردای آن، بدی ست مُهیّا، گذشت کن

انـگـار حـاجـتـم شده، یـکـبـار دیـدنت            این هم غمی، به دیگرِ غمها، گذشت کن

تا کِـی به ادّعـای تهـی، دَم زِ تو زدن            تا کی « اَحارُ فیکَ » به لبها، گذشت کن

ای رمز و راز و علّتِ خلقت، نگارِ من            بگشای، بر بشر، تو معـمّا، گذشت کن

سر گشته و خرابم و حیران، به کویِ تو            از هر چه توبه کرده ام آقا، گذشت کن